Door: Jos Smit

Mijn laptop is meer dan een gebruiksvoorwerp, het is een trouwe vriend. Ik gebruik hem om te werken en te ontspannen. In totaal is hij zeven jaar oud.  Hij is eerst van mijn broer geweest. Ik heb hem nu drie jaar. Al die jaren doet hij braaf wat ik van hem vraag. Tenminste, tot een paar weken geleden. De processoren rekenden nog, het moederbord moederde, maar het beeldscherm gaf niet meer thuis. Wanneer ik hem aanzette werd ik niet meer begroet door een opstartscherm, inclusief exotische locatie, maar door flikkerende balken. Ik besloot een vakman in de arm te nemen die het probleem kon verhelpen.

Na wat zoeken op mijn telefoon vond ik een specialist die goed werd aangeschreven. Een halfuur later deponeerde ik de laptop op de balie, klapte hem open en liet de expert zien wat er mis was. ‘’Dat beeldscherm is kapot, daar hoef ik niet lang naar te kijken’’. Peter, de pc-arts, wist het gelijk. Hij vulde nog aan: ‘’Dit is ook geen goedkoop beeldscherm.’’

Ik vroeg me af: bij welk bedrag besluit ik dat de reparatie mijn zeven jaar oude laptop niet meer waard is? Ik stelde mijn grens vast: als de reparatie meer dan tweehonderdvijftig euro kost zie ik ervan af.

De volgende ochtend ging mijn telefoon, het was Peter. Dit kan heel goed of juist heel slecht nieuws zijn, dacht ik. Peter verspilde er weinig woorden aan: mijn elektronisch werkpaard was weer zo goed als nieuw. Wat bleek: met het scherm was niks mis, er zat een kabeltje los. Toen hij die had aangedrukt gaf het scherm een kraakhelder beeld.

Een uur later liep ik fluitend de winkel uit. Ik was dan wel veertig euro lichter, maar het had een stuk erger gekund. Ik wou dat ik het hierbij kon laten, en vertellen dat we nog lang en gelukkig leefden. Dat geluk is mij echter niet gegund. De flitsende balken zijn terug. 

Dit verhaal is getypt op de laptop die hierboven is beschreven, maar ik heb er noodgedwongen een los beeldscherm aangehangen. Voor alles is een oplossing, ook een kapot scherm. Een apart scherm meezeulen is echter geen optie. Er zal een permanente oplossing gevonden moeten worden. Breng ik hem opnieuw naar Peter, met het risico dat ik veertig euro kwijt ben en twee weken later weer in het zelfde schuitje zit? Of sla ik mijn spaarvarken stuk en ga ik shoppen voor een nieuw model? Ik ben er nog niet uit.

Oproep: Waar ligt jouw grens? Hoeveel ben jij bereid om uit te geven aan de reparatie van een apparaat? Laat het ons weten!